Terugkeer van de Joden
Wie is Jood?
Toen in 1948 de staat Israël was gesticht konden de Joden terugkeren naar hun vaderland. Dit was echter niet zo eenvoudig. De nieuwe staat moest eerst een hele moeilijke vraag beantwoorden: ‘Wie is er eigenlijk Jood?’. Als je bijvoorbeeld een Joodse vader had en geen Joodse moeder, was je dan Jood? En mocht een Nederlandse vrouw die met een Joodse man getrouwd was ook meekomen naar Israël? Om hier geen misverstanden over te krijgen, is dit geregeld in een wet.
In 1950 kwam er de 'Wet op de Terugkeer'. Daarin stond: iemand die geboren is uit een Joodse moeder mag terugkeren. Ook iemand die tot het joodse geloof is overgegaan mag in Israël wonen. Dit betekende dat een Nederlandse vrouw die getrouwd was met een Joodse man nooit staatsburger in Israël kon worden. Daarom is er in 1970 een nieuwe wet gekomen. Daarin kwam te staan dat ook niet-Joodse vrouwen die met een Joodse man waren getrouwd bij het Joodse volk mochten behoren.
Joodse immigratie
Immigratie betekent dat mensen een land binnenkomen om er te gaan wonen. Als je dus hoort dat in Israël veel Joden zijn geïmmigreerd betekent dat, dat veel Joden naar hun land zijn teruggekeerd. In 1948 woonden er 650.000 Joden in Israël, in 1952 bijna anderhalf miljoen en in 1967 2.400.000. In 1996 was dat aantal gegroeid tot 4.600.000! Je kunt hieruit opmaken dat er na 1948 heel veel Joden zijn teruggekeerd. Deze immigranten kwamen overal vandaan. Allereerst uit de concentratiekampen. Maar ook uit landen als Turkije, Polen en Roemenië.
De bussen stegen niet op...
Uit sommige landen verliep deze terugkeer op een heel bijzondere manier. Zo werden rond 1950 in één keer 45.000 Joden uit Jemen naar Israël gebracht. Deze gebeurtenis werd ‘Operatie Vliegend Tapijt’ genoemd. De Joden mochten namelijk niet door het Suezkanaal, en dus ging het vervoer per vliegtuig. Vanaf de Israëlische luchthaven Lod (bij Tel Aviv) werden ze verder over het land verspreid. Dat ging met bussen en vrachtwagens. Veel van die immigranten kenden geen 'openbaar vervoer' en ze waren dus verbaasd toen ze merkten dat die 'toestellen' niet opstegen...
► Operatie 'Vliegend Tapijt'
Joden in Irak werd het heel moeilijk gemaakt om te vertrekken. Ze mochten geen bezittingen meenemen naar Israël. Ongeveer 100.000 Joden uit Irak werden met vliegtuigen via Cyprus naar het beloofde land gebracht. Dit was 'Operatie Ezra en Nehemia'. Ook uit andere Arabische landen (waar ze niet zo'n goed leven hadden) kwamen veel Joden naar Israël. Zoals uit Marokko, Algerije en Libië. In 1952 was ongeveer 80% van de Israëliërs onder de 30 jaar. Een hele jonge natie!
Ethiopische Joden
Heel bijzonder was de terugkeer van de Joden uit Ethiopië. In 1984 verbleven veel Ethiopische Joden in kampen in Soedan. Ze wilden naar Israël. Omdat er hongersnood uitbrak werden aan het eind van het jaar 8.000 Joden in het geheim naar Israël overgebracht ('Operatie Mozes'). Zeven jaar later, in 1991, werden binnen 24 uur 14.000 Joden per vliegtuig naar Israël gebracht. Eigenlijk wilde de regering van Ethiopië dat niet. Daarom heeft Israël aan Ethiopië een ‘losgeld’ van 30 miljoen euro moeten betalen. Deze gebeurtenis werd ‘Operatie Salomo’ genoemd.