Een Palestijnse staat?


In dezelfde periode als waarin Hamas (de beruchte terreurbeweging) wordt opgericht, gebeurt er in 1988 nog iets bijzonders: de staat Palestina wordt onafhankelijk verklaard. Dat wil zeggen: de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Deze ‘actie’ wordt op touw gezet door de PLO, onder leiding van Yasser Arafat. Veel landen, maar niet alle, zijn bereid de nieuwe staat te erkennen.

   Geen vrede met Israël   

De vraag is: hoe zullen de Palestijnen nu met 'hun land' omspringen? Hoe zal het gaan in economisch opzicht? Ze hebben toch water nodig, voedsel, werkgelegenheid, medische zorg. De Palestijnen zullen nog wel een tijd afhankelijk blijven van Israëlische steun.
Israël is ook niet blij met de nieuwe situatie. Immers, van Palestijnse terroristen hebben de Joden al veel last gehad. Zal dat vanaf nu dan beter worden? Israël zal in elk geval de Palestijnse gebieden voorlopig streng blijven controleren. Voor de eigen veiligheid! Immers: in 1967 hebben de Arabische landen uitgesproken dat ze geen vrede met Israël willen sluiten en zelfs niet met de Joden willen onderhandelen! 


►  Pro-Palestijnse demonstratie in Londen

Behalve veel Palestijnen wonen er ook Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever. Hoewel: in feite zijn het allemáál kolonisten. Het is immers een gebied dat na 1920 nooit officieel tot een bepaald land heeft behoord. Het is toen wel aan de Joden beloofd, maar de Arabieren hebben zich daartegen steeds verzet. En zelf hebben de Palestijnen dit gebied telkens geweigerd wanneer het hun werd aangeboden. Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1937 en 1947.

    Twee-staten-oplossing...   

Voortdurend worden in westerse landen pro-Palestijnse demonstraties gehouden. Ook nog steeds wordt gesproken over een Palestijnse staat náást Israël. Veel landen zien dat als dé oplossing voor het probleem in het Midden-Oosten. De enige manier om volledige vrede te bereiken. Maar de Palestijnen zélf moeten hiervan weinig hebben. Natuurlijk niet, want zij vinden dat ze recht hebben op héél Palestina. Van de rivier (de Jordaan) tot de (Middellandse) zee. En Israël moet dan maar verdwijnen! Dat is niet alleen de mening van de terroristen van Hamas, maar zo denken ook de meeste ‘gewone’ Palestijnen erover! Geloof maar dat hun dit door de eigen leiders goed wordt ingepeperd, tot op de scholen toe!

Laten we nog eens kijken naar wat er gebeurde in de jaren na de verdrijving van de Ottomanen (Turken) uit Palestina. De wereldgemeenschap besluit in 1922 dat in het Midden-Oosten door de Arabieren zelfstandige staten mogen worden gevormd. En de Joden? Die krijgen een gebied aangewezen, zo groot als wat tegenwoordig Palestina plus Jordanië samen is. Dat zie je op de eerste tekening. Maar in dezelfde figuur zie je wat Engeland (dat toen daar nog de baas was) in 1923 doet: het stuk ten oosten van de Jordaan (dat is 77% van het geheel) wordt aan de Arabieren gegeven. De Joden moeten dus al bijna meteen driekwart inleveren. En kijk ook eens naar het enorme (bruin gekleurde) gebied dat de Arabieren in handen krijgen! Maar neem eens aan dat de ‘oplossing’ van de twee-staten (Israël en Palestina) er toch zal komen. Of beter: een drie-staten-oplossing, want je hebt het dan over Israël, Palestina én Jordanië, zoals in het tweede plaatje is getekend. Dan zullen de Arabieren meer dan 80% bezetten van het gebied dat oorspronkelijk aan de Joden was toegezegd…