1982 Eerste Libanonoorlog
Na 1980 komt er een periode van onrust in Libanon. Nota bene, in zo'n welvarend en vreedzaam land! Hoe is dat zo gekomen? Dan moeten we ongeveer tien jaar terug in de geschiedenis.
Jordanië in het nauw...
Na de Zesdaagse Oorlog, die door de Arabieren zo jammerlijk werd verloren, voert de PLO (de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie) aanvallen op Israël uit vanuit buurland Jordanië. De Joodse staat reageert daar weer op. Arafat, de leider van de PLO, hoopt meteen ook controle over Jordanië te krijgen. Het komt zelfs zover dat de Palestijnen voor dat land een bedreiging gaan vormen. De PLO regeert er, als het ware, als “een staat binnen een staat”. In september 1970 raken de troepen van de Jordaanse koning Hoessein en de PLO met elkaar slaags. En het gaat er niet zachtzinnig aan toe. Want de PLO brengt ook wapens het land binnen. En overleg met de Palestijnen is niet mogelijk.
"Zwarte September"
Er ontstaat een openlijke oorlog tussen het Jordaanse leger en de PLO, die op zijn beurt weer door Syrische tanks wordt gesteund. Deze periode is later genoemd: "Zwarte September". En dan weet je het wel: een tijd van bloedig geweld! Koning Hoessein wordt in het nauw gedreven. Meerdere keren probeert men een moordaanslag op hem te plegen.
► De Libanese hoofdstad Beiroet
In de strijd vallen duizenden slachtoffers. Een deel van de PLO begeeft zich naar Libanon. De meeste leiders zijn ook meegekomen. En daar in Libanon wordt het spelletje herhaald: ze proberen de macht naar zich toe te trekken…
Terroristen in Libanon
Arm Libanon! Een land waarin christenen – een flinke bevolkingsgroep – lange tijd in goede harmonie met andersgelovigen hebben samengewoond. Er breekt al snel een vreselijke burgeroorlog uit. Christenen tegen moslims, Palestijnen bestrijden ook elkaar. Daar komt bij dat ook de PLO en Syrië zich met de oorlog bemoeien. Israël hecht veel waarde aan een veilige noordgrens. Maar in de loop van de jaren worden vanuit Libanon steeds aanslagen gepleegd door terroristen van de PLO. Libanon kent ook vluchtelingenkampen. En daar heeft de PLO veel aanhang. Die organisatie, die het bestaansrecht van Israël ontkent, wil niets liever dan de Joodse staat vernietigen.
"Vrede voor Galilea"
Het PLO-leger in Libanon groeit aan; voor een flink deel bestaat het uit huurlingen uit andere landen, als Irak, Libië en Tsjaad. Ze beschikken over steeds meer wapens, granaten en raketten, om doelen in het noorden van Israël te treffen. Waar de mensen regelmatig de schuilkelders moeten invluchten.
Als er in Londen een (mislukte) moordaanslag wordt gepleegd op een Israëlische diplomaat, is de maat vol. Het Israëlische leger trekt in juni 1982 het zuiden van Libanon binnen. Bij deze actie “Vrede voor Galilea” proberen de Joden de terroristen te verdrijven.
► Foto uit juni 1982. De Israëlische minister van Defensie, generaal Sharon (tweede van links), bij het Beaufort. Beeld: IDF
Een bijzondere actie van het Israëlische leger is de verovering van het Beaufort, een middeleeuws kasteel in het zuiden van Libanon, dicht bij de grens met Israël. Vanaf dit 700 meter hoge fort kunnen de Palestijnen gemakkelijk beschietingen uitvoeren op de omgeving of het noorden van Israël. Na een wekenlange strijd, waarbij ook de hoofdstad Beiroet wordt belegerd, geeft de PLO het op: de leiders mogen per schip uitwijken naar Tunesië.
Bloedbad in Beiroet
In september 1982 wordt de christelijke president van Libanon bij een bomaanslag gedood. Als wraak overvallen enkele dagen later christelijke milities Sabra en Shatila (twee Palestijnse wijken in Beiroet), waar ze een bloedbad aanrichten. Later zal blijken dat de moord op de president is uitgevoerd door een Libanese christen en dat dus de schuld níet bij de Palestijnen ligt...
De verontwaardiging in de wereld is groot: Israël - want dat is de bezettende macht - wordt aansprakelijk gesteld. Die had deze overval kunnen zien aankomen en maatregelen moeten nemen. Vooral Sharon, de minister van Defensie, krijgt veel kritiek. Hij wordt onder druk gezet om zijn ministerschap neer te leggen, wat hij dan ook in 1983 doet. Twee jaar later vertrekken de meeste Israëlische troepen uit Libanon.