Landschap


Israël kent verscheidene soorten landschappen. Wanneer je Israël gaat verdelen kom je tot vier soorten:

  • De kustvlakte
  • Het westelijk bergland
  • Jordaanvlakte/slenk van El Ghor
  • De Negev-woestijn

   De kustvlakte   

De kustvlakte begint direct aan zee met de kustlijn; dat gebied is vlak en bestaat uit zand. In het noorden bestaat de kustlijn soms niet alleen uit zand, maar ook uit zandsteen en kalksteen. De kustvlakte in het westen is ongeveer 200 km lang en 20 km breed. Dit gebied wordt door de duinen beschermd tegen het water van de Middellandse Zee. In deze vruchtbare strook leven de meeste mensen. Dit zijn meer dan de helft van de inwoners van Israël.

Over de hele lengte van de kustlijn, iets verder van de zee af, is de grond heel vruchtbaar. Daarom is er in dit gebied veel landbouw. Van alle agrarische en industriële activiteit vindt 80% hier plaats. Dit komt door de vruchtbare bodems. Deze bestaan uit een mengsel van kalksteen (uit de bergen) en zand (uit de zee). Het ziet eruit als roodachtige klei.
De kustvlakte wordt alleen onderbroken door het Karmelgebergte. Het is over het algemeen een vruchtbare vlakte, die in het zuiden steeds breder, droger en onvruchtbaarder wordt en uiteindelijk overgaat in de Sinaïwoestijn.

   Het westelijke bergland   

Israël bestaat voor 60 procent uit het centrale bergland. Het bergland vormt de waterscheiding van Israël. Het gebied bestaat vooral uit mergel. Gebieden die we in Israël tegenkomen zijn het bergland van Galilea, Samaria en Judea.


► Bergland van Judea        beeld: David Shankbone

Samaria betekent ‘wachtberg’ of ‘wachttoren’. Deze naam wijst op het bergachtig gebied dat ingesloten ligt tussen het Galilea in het noorden en Jeruzalem en Judea in het zuiden.

Galilea kan verdeeld worden in twee afzonderlijke gebieden. Boven-Galilea ligt ten noorden van de lijn van de Baai van Akko tot het Meer van Galilea, waar de heuvels een hoogte bereiken van meer dan duizend meter boven zeeniveau.

Judea heeft een bergachtig landschap. De bodem is er hard en rotsachtig. Een deel van dit gebied ligt aan de Dode Zee. De Dode Zee is een toeristische attractie, waar veel aan zoutwinning wordt gedaan. De stad Jeruzalem ligt ook in dit gebied van Israël. Allerlei culturen en religies hebben hier een plaats gevonden.  Een gedeelte van dit gebied is de Westelijke Jordaanoever.

   De Jordaanvlakte   

Dit gebied ligt tussen bergketens in. Hierin ligt ook de hoogste berg van Israël, de Hermon. Deze berg was de grens voor het Beloofde land. De Jordaan stroomt door een diepe inzinking van de aarde, die El Ghor (= ‘de kloof’) wordt genoemd.
Maar ook de Dode Zee ligt in dit gebied. Deze zee slinkt enorm snel. Dit komt door de hoge temperaturen en de verdamping. Deze zee wordt dus alleen maar zouter. Maar hier kan ook aan zoutwinning gedaan worden, waardoor er weer inkomsten zijn.


► Vlak bij de Dode Zee: de oase En Gedi

Wetenschappers vermoeden dat de steden Sodom en Gomorra aan de Dode Zee hebben gelegen, maar dat stuk is inmiddels uitgedroogd. En zo wordt de Dode Zee stukje bij beetje kleiner. Een dor gebied dus. Toch vinden we in die woeste streek een oase: En Gedi (= 'geitenbron'), die je wel kent uit de geschiedenis van David (1 Sam. 24). Als je er een bezoek brengt, kun je bijna niet geloven dat je maar een paar honderd meter van de Dode Zee bent verwijderd...

   De Negev-woestijn   

Als je de kaart van Israël voor je neemt, zie je in het zuiden de Negev-woestijn. Deze woestijn bedekt twee-derde deel van Israël. Je zou grofweg kunnen zeggen dat de Negev tussen Be’er Sheva in het noorden tot Eilat in het zuiden ligt. Het is een erg droog gebied, waarin het maar tien dagen per jaar regent. Dat is ook de reden waarom er maar weinig mensen wonen. Dat zijn bedoeïenen, die van plaats naar plaats trekken. Wij wonen zo lang mogelijk op een zelfde plek, maar déze mensen gaan weer verder als ze in de omgeving geen voedsel voor hun kudde kunnen vinden. Als toerist kun je zo’n manier van leven ‘ervaren’ door één of meer nachten in een bedoeïenentent te slapen!